کاش میشد...

مرثیه حضرت عباس علیه السلام

قامتت ریخته بر خاک و یا افتاده

از کجا روی زمین تا به کجا افتاده

زره ات دست یکی و سپرت دست یکی

دست و مشک و علمت هم که جدا افتاده

چشم من سوخت از این بی سرو سامانی تو

هیبت لشکر اسلام چرا افتاده؟

هم زمان با دم افتادن تو روی زمین

لرزه بر پیکره کرب و بلا افتاده

لذت اینکه برادر خواندیم

با تماشای سرت از سر ما افتاده

از رد پنجه خونین تو معلومم شد

که چه سخت این علم از دست شما افتاده

کاش میشد که ز جا محض حرم بر خیزی

بی تو بر معجر خیمه گره ها افتاده

حسن کردی