یا امام الرؤف

حرم جهان من و اسمان مردم بود

همیشه خاطره انگیز و پر تلاطم بود

حرم برای من اغاز راه رفتن شد

شما معلم و تشویق من تبسم بود

سرود چک چک باران و سنگ مرمر ها

و کودکی که سرش زیر چادری گم بود

تو را مخاطب حرفم همیشه میدیدم

چقدر بین من و چشمتان تفاهم بود

سه بخش بود ""محبت ""دلم به من میگفت

پدر و مادر و بخشی امام هشتم بود

""دلم برای خودم تنگ میشود""وقتی

ضریح کودکی ام کاسه های گندم بود

تمام خاطره های سپید من اینجاست

شب و حرم و فرشته که در ترنم بود

کجاست لهجه پاک دهاتی ام امروز

که در ضمیر وجودم هرانچه گفتُم بود

سخاوت ابدی تو سهم این خاک است

و دستهای شما ابروی افلاک است

حسن کردی